فروغ امید....
وفا نکردی و کردم ، خطا ندیدی و دیدم
شکستی و نشکستم ، بریدی و نبریدم
اگر ز خلق ملامت و اگر ز کرده ندامت
کشیدم از تو کشیدم ، شنیدم از تو شنیدم
کیم ؟ شکوفه اشکی که در هوای تو هر شب
ز چشم ناله شکفتم ، به سوی شکوه دویدم
مرا نصیب ، غم آمد به شادی همه عالم
چرا که از همه عالم ، محبت تو گزیدم
به جز وفا و عنایت نماند از ستم تو
ندامتی که نبودم ، ملامتی که ندیدم
جوانی ام به سمند شتاب می شد از پی
چو گرد در قدم او دویدم و نرسیدم
وفا نکردی و کردم به سر نبردی و بردم
ثبات عهد مرا دیدی ، ای فروغ امیدم
زنده یاد مهرداد اوستا
نظرات شما عزیزان:
